Mestre Besouro Mangangá

“Besouro de Maganga olarak bilinen Manoel Henrique Pereira, 1885 yılında Santo Amaro da Purificação şehrinde doğmuştur; o, tüm zamanların en ünlü Capoeirista’sıdır. Adı, Bahia’daki Capoeirista’ların ve Brezilya ve dünya genelinde Capoeira eğiten insanların hafızasına kazınmıştır.” diyor. Liberac, “Besouro de Maganga’nın Mestre Pastinha ve Mestre Bimba döneminden önce Capoeira eğitimi aldığını ekliyor.”

Folklorist Edison Carneiro şöyle diyor:
“En ünlü milli Capoeirista Santo Amaro, Bahia’nın şeker kamışı bölgesinden gelir ve lakabı Besouro de Mangangá’dır, yani zehirli bir böcek türü. O, yenilmez ve eşsizdi. Günümüze kadar, Capoeira şarkıları onun efsanevi ustalığını tasvir eder: o Mestrelerin Mestre’siydi.”

“…meu mestre foi Mangangá.
Na roda que ele esteve
Outro mestre lá não há”

Yalnızca öğrencisi olan Cobrinha Verde, isminin “gençliğinde kendisine verildiğini, çünkü bir çatışmaya girdiğinde ve çok sayıda düşmanla karşı karşıya kaldığında, onları yenmek imkansız hale geldiğinde, kendini bir böceğe dönüştürüp uçtuğunu” söylüyor.

Mestre Joao Pequeno, Mestre Pastinha’nın öğrencisi, şunları belirtiyor: “…Besouro Preto, Santo Amaro’nun babamın (Maximiano Pereira dos Santos) kuzeniydi; Besouro Preto hakkında duymuştum ve ben de bir valentão olmak istedim, ama ben herkesle savaşan ve kazanan bir valentão olmak istedim (…) Fazenda de São Pedro’da Mestre Juvenço ile tanıştım, demirci olarak çalışıyordu; O, Besouro hakkında bana birçok hikaye anlattı ve nasıl öldüğünü de anlattı…”

Besouro, hiçbir zaman bir dövüşte kaybetmediği polislerle olan çatışmalarıyla ünlüdür. Onun Capoeira vuruşlarını ve rakiplerini yere seren bıçakları kullandığı savaşma tarzıyla ünlüdür, karşısındaki rakipler Capoeira güçleri, “Valentao”, “Capadocio” ve “Bamba” ile yüzleştiler.

Besouro de Maganga’nın hikayesini anlatmak aynı zamanda bu ilginç yerin kültürel yönünü anlatmak demektir. 20. yüzyılın başında Santo Amaro, şeker ve imalat endüstrileri nedeniyle önemli bir yerdi. Nehir kanallarında küçük miktarlarda mal taşımak için tekneler geçerdi. Çoğu tekne Cachoeira ve Maragogipe’ye gitti, buradan All Saints Körfezi’ni geçmek için “saveiros” çıkarıldı. Santo Amaro’nun bir üst ve bir alt kasabası vardı.

Atarde Joao Muniz’in dergisinde (Fred Abreu’nun arşivi) 1944 yılında şöyle yazmaktadır: “Besouro çocukluğumun en büyük cazibesi idi. O’nun Doze Homens, Ioiô, Nicori ve diğer Capoeirista dostlarıyla yaptığı taklit dövüşleri, berimbau ve pandeiro’nun sesleri, güç, esneklik ve inceliği tasvir eden şaşırtıcı gösterilerden oluşuyordu.”

“Bahia’nın en efsanevi Capoeiristasının öğrencisiydim, yani Besouro’nun; Maracangalha’nın neredeyse efsanevi bir yerinde öldüğünde, 101 yaşında olduğu söyleniyordu, Bay José Martins dos Santos.” Besourinho de Ouro kaostan hoşlanırdı, 5-6 adamla savaşırdı, dövüşmeyi severdi, ama yalnızca polislere karşı. Bir kez, Maracangalha’daki Pazarda, “Bir polis bize doğru geliyor, çünkü henüz ‘atlama’yı öğrenmediniz, şimdi gitmelisiniz” dedi. Bu, 2001’de Correio da Bahia’da bildirildi.”

Besouro’nun çağdaşı José Brigido Dorneles Antunes, yazar Antonio Liberac’a şunu bildirdi: “Arkadaşları tarafından aynı zamanda Besouro Cordao de Ouro olarak da adlandırıldı. Arkadaşları şunlardı: Paulo Barroquinha, Boca de siri, Doze homens, Noca de Jaco ve Canario Pardo. Hepsinin yaşadığı yer Trapiche de Baixo bölgesiydi.

Antunes’un onu tanıdığı dönemde Besouro, Salvador, Cachoeira ve Maragogipe arasında geçen saveiros için bir işçi olarak çalışıyordu.” Liberac, Noca de Jaco’dan öğrendiğine göre “Besouro şehirde doğup büyüdü, askerlik hizmetinden sonra; ‘Deus me guie’ adı verilen bir tekne üzerinde çalışıyordu.”

Correio da Bahia’nın son makalesinde, Santa Casa de Misericórdia’nın Giriş ve Ölüm Sertifikasının küçük bir kopyası, Manoel Henrique’nin 8 Temmuz 1924’te giriş ve ölümünü doğrulamaktadır.

İLGİLİ İÇERİK Besouro Filmi “Bir Efsane Doğuyor: Besouro’nun Hikayesi” GENEL KÜLTÜR